Osim osnovne namene – za boravak u vreme rada i berbe u vinogradu i čuvanju proizvoda – služile su svojim vlasnicima i kao konačište kada bi pazarnim danom krenuli u Negotin da obave nužne poslove. Po pamćenju lokalnih meštana, bilo ih je oko 400, od kojih neke u vlasništvu Jeseničana i Šarkamenčana, da bi se polovinom ovog veka svele na 260, a do naših dana očuvalo svega 39.
Za razliku od reprezentativnih, zidanih pivnica Rajca i Rogljeva, Štubičke su građene kao prizemne drvene zgrade sa tremom, koje su gotovo nestale, i spratne sa doksatom, u kojih su podrumi zidani lomljenim kamenom, a spratni stambeni deo od čatme sa krovom pokrivenim ćeramidom. Takve pivnice podizali su Crnotravci, a potom i lokalni majstori iz Trnjana i Štubika, od polovine prošlog do prvih decenija XX veka. I pored i degradiranja usled zapuštenosti, celina je zadržala značajne arhitektonsko likovne vrednosti.
Štubičke pivnice su prostorna kulturno – istorijska celina 1982. godine upisana u centralni registar Srbije kao nepokretno kulturno dobro od izuzetnog značaja.
Projekat BAŠTINA BEZ ZAŠTITE realizuje Udruženje za kulturu, turizam i medije “PETROVARADIN MEDIJA”, a sufinansira ga Ministarstvo kulture i informisanja.
