„Svaka moja slika je odbijanje sveta u kojem živim, onog što danas zovu civilizacija” – Dado Đurić
Branko Kukić- “Suprotstavljajući čoveka i prirodu, kao dva kraja istog početka, Dado ukazuje na čovekovu nesavršenost, na njegovo zlo delo i na zlo vreme u kojem to delo dobija oblike i osobine užasa”
Izložba slika čuvenog crnogorskog slikara Miodraga Dade Đurića (1933-2010 ) iz zbirke Novice Jovocića koja je svečano otvorena 05. juna u Galeriji Kombank Dvorane biće otvorena do 05. jula. Izložba slika vrsnog i svestranog umetnika, koja je pobudila veliko interesovanje javnosti, biće građanima dostupna još nešto više od nedelju dana.
Zbrika Novice Jovović donosi u izložbeni prostor duh Dadovog slikarstva koje postavlja krajnja pitanja. Kako je u “Dadovoj sablasti postojanja” opisao Branko Kukuć, između izvora njegovog slikarstva i pitanja koje ono postavlja u današnjem vremenu zjapi ljudski ponor, iskonska provalija iz koje zapomaže večno ljudsko pitanje: ZAŠTO?
Kako navodi Kukić u svoj recenziji “ALI, Iznad tog ponora, kao budno oko koje razrogačeno posmatra ovu bespomoćnu ljudsku zapitanost izdiže se PRIRODA, MAJKA SVEGA začuđena nad ČOVEKOVIM OTUĐENJEM I PADOM. Suprotstavljajući čoveka i prirodu, kao dva kraja istog početka”. Kako objašnjava, Dado ukazuje na čovekovu nesavršenost, na njegovo zlo delo i na zlo vreme u kojem to delo dobija oblike i osobine užasa.
“Njegovo slikarstvo je, s jedne strane, povest o čovekovoj ludosti, o stradanju zbog te ludosti, i s druge, povest o trijumfu Prirode, o njenom savršenstvu u odnosu na čoveka, s druge”.
I sam Dado je govorio : „Može se zamisliti da slikarstvo nekud vodi; ono nikuda ne vodi, osim ka vašoj sopstvenoj rupi. To je zastrašujući jednosmer. Ono ima ukus fizičkog bola koji nas izjeda”
Istovremeno, objašnjavao je da je svaka njegova slika odbijanje sveta u kom živi “onoga što danas zovu civilizacija”, ali je i napominjao da je
njegovo slikarstvo „smeša svega”.
U prilog tome govore likovi na njegovim slikama koji kao da su , kako Branko Kukić navodi, “slučaj neke uznemirene, panične simbioze svega živog u Prirodi, pa sve to liči na jedno ogromno klupče koje se preobražava i kreće, koje vrišti i stenje, koje se kezi i kikoće, koje ropće i cvili, jedna androgina masa koja će se samooploditii i iz koje će proključati, kao pomama, neka nova vrsta, neki novi porod, obnovitelj starog sveta”.
BIOGRAFIJA MIODRAGA DADE ĐURIĆA
Dado Đurić, jedan od najznačajnijih crnogorskih slikara, preminuo je 2010. u Parizu u 78. godini, nakon duže i teške bolesti. Prema sopstvenoj želji, sahranjen je na Cetinju, gde je i rodjen 4. oktobra 1933. godine.
Đurić je završio je potom Umetničku školu u Herceg Novom i upisao Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi profesora Marka Čelebonovića, koji mu je pomogao da ode u Pariz 1956. godine.
U Parizu je radio u jednom ateljeu litografije, gde je upoznao Žan Dibifea i Roberta Matu, a potom i Danijela Kordijea, koji postaje prodavac njegovih dela. Prvu samostalnu izložbu imao je 1958. u Galeriji “Danijel Kordije”.
Imao je još 1981. retrospektivu u Boburu u Parizu.
Njegova dela se nalaze u mnogim muzejima, galerijama i privatnim kolekcijama širom sveta.
Na Cetinju je 2012. godine u njegovu čast otvorena crnogorska galerija umetnosti “Miodrag Dado Đurić”, a od 2002. godine u tom gradu, u okviru Narodnog muzeja Crne Gore, deluje i Atelje Dado, otvoren u bivšem umetnikovom ateljeu.
U Beogradu mu je veliki omaž priredila i Galerija Haos 2010. godine, koja je ekskluzivnom izložbom njegovih crteža, skicen blokova i gravira, obeležila 15 godina svog postojanja.
